Lotte Hendrickx

E.: Lotte, ik heb het boek verslonden. Het was een hele klus, want het boek is nogal dik geworden, 364 pagina’s. Maar ik herkende jouw stijl direct, met de verborgen humor en venijnige steken, zowel onder als boven water. Het begint al met de opdracht: Aan de bewoners van de onderwereld, en dat hun lijden oneindig mogen zijn. Dat is nogal wat, heb jij zo’n donker beeld van de mensheid dat je de zondaars het slechtste toewenst?

L.: Ik heb veel gezien en meegemaakt in mijn leven en ik zag veelal de zonnige kant. Maar als je even doordenkt, dan kan je niet anders dan erkennen dat de meeste mensen gevaarlijke gekken zijn. Er is wel een dun laagje beschaving, maar de idiotie van alle dag doet je beseffen dat er weinig hoop is op een normale omgang met de medemens. De katholieke kerk leert het al; de mens is zondig. De onbevlekte ontvangenis heeft niets te maken met het feit dat Maria de enige mens is die als maagd een kind baarde; zij is een mens die zonder zonde geboren is. Dat leert het dogma van de kerk. De rest van de mensen zijn zondig en het is zinloos te denken dat we hier op aarde het paradijs kunnen creëren. Voor dat ideaal zijn miljoenen mensen geofferd, in China, Cambodja, in Rusland en in het voormalige Nazi-Duitsland. En wat er nu in Syrië en Irak gebeurt, is een uitvloeisel van die idiotie om vrede en de ideale staat te willen stichten. De mens is niet in staat om het goede te doen. We kunnen bijv. genoeg voedsel verbouwen, maar er blijft honger en ellende. We hebben sterke legers om overal vrede af te dwingen, maar er gebeurt veel te weinig.

E.: In jouw nieuwe boek is het ook moord en doodslag. Ogenschijnlijk normale mensen jagen het geluk na, maar op zo’n manier dat er alleen maar ellende uit kan ontstaan. Eigenlijk heeft de hoofdpersoon uit jouw thriller alles om gelukkig te zijn. Hij is gezond, heeft een schitterende verloofde, hij is bemiddeld en zelfstandig, maar hij jaagt dingen na die niet direct noodzakelijk voor hem zijn.

L.: Dat lijkt maar zo, maar hij heeft een eigenaardig idee van goed en slecht. En hij heeft de middelen zijn zin te krijgen en die gebruikt hij ook, op een meedogenloze manier. Dat hij zichzelf daarmee kwaad doet, lijkt hem niet te deren. Hij vindt dat hem van alles toekomt en blijkt nooit tevreden. Hij zoekt en hij is toch wel succesvol, want de zoektocht naar de verborgen schat is een passie die hem op een schrijnende manier pijn zal doen. Dat vermoedt de lezer al, maar die kan hem niet waarschuwen. Het zit in zijn karakter en hij gaat maar door, tegen beter weten in. Hij erkent zijn donkere kant, maar wordt er ook door aangetrokken.

E.: Toch weet hij aan het einde van de roman zijn tegenspelers te vergeven. Hij erkent zijn meerdere en heeft er zelfs waardering voor. Is het niet gek dat hij in zijn lot lijkt te berusten?

L.: Niet echt, ook hij ziet dat het leven doorgaat en dat de familietraditie doorgezet gaat worden. Dat geeft hem het vermogen het te accepteren.

E.: Het boek heeft een verrassend einde. Gaat er een volgend deel komen? Dat lijkt er wel op, toch?

L.: Misschien. Aan het einde van deel I  beloofde ik de lezer dat ik midden van 2015 met het vervolg zou komen. Daarmee werd ik direct een gevangene van mijn belofte, want belofte maakt schuld. Dat doe ik niet meer. Het werd een race tegen de klok. En ik was nog steeds niet klaar met het verhaal. Het boek werd dikker en dikker. En nadat het af is moet er nog zoveel gebeuren. Redactie, het zetwerk en het drukken. Dat zijn slopende maanden, want je leest en herleest het boek zo vaak, dat het tegen gaat staan. Dus nu zeg ik: misschien, maar ik beloof niets.

E.: Maar in een volgend deel zijn de mogelijkheden legio. Suzanne krijgt misschien de gelegenheid wraak te nemen, op de mensen die haar onrecht hebben gedaan. Dat laat je toch niet lopen?

L.: Weet je dat de katholieke kerk het boek De graaf van Monte Christo ooit verboden heeft? Het thema van het boek is wraak. Wraak is misschien wel de meest verterende emotie die een mens kan hebben. Meer nog dan liefde of jaloezie. Het haalt het slechtste uit de mens en ik weet niet of ik dat Suzanne wil aandoen. Want het is een emotie waar je aan ten gronde kunt gaan. Maar we zullen zien.

E.: Ben je al aan een nieuw boek bezig? Want ik ben na drie boeken wel een trouwe lezeres geworden hoor.

L.: Ja, ik werk momenteel aan een kerstverhaal en aan een sprookje, dat de lezers zal verrassen. Maar ik beloof niets, wacht maar vrolijk af. Want ik schrijf wel gewoon door, hoor.